ابن سینا در پزشکی و دانش‌های دیگر تقریباً همان مقام و بزرگی را داشته است که در فلسفه. در مغرب زمین، بیش‌تر او را استادی در پزشکی می‌شناختند. تصویر او به عنوان امیرپزشکان، دیوارهای بسیاری از کلیساهای اروپا را تزیین می‌کرد. در مشرق زمین نیز تأثیر وی به عنوان پزشک، همیشه غلبه داشته است. ابن سینا تقریباً به همة شاخه‌های علوم ریاضی و طبیعی و نیز فلسفة علم و شناخت روش‌های علم دل بستگی داشت و از این دو موضوع اخیر در آغاز بحث در فلسفة طبیعی سخن گفته است. وی رساله‌های مستقل متعددی در موضوعات علمی و پزشکی تألیف کرده، امّا مهم‌ترین آثار وی در این موضوعات، کتاب طبی «قانون» و کتاب«شفا» است. کتاب حاضر حاوی سخنرانی‌های استاد «سید حسین نصر» در سال 1962 در دانشگاه‌ هاروارد در باب سه حکیم مسلمان یعنی ابن سینا، سهروردی و ابن‌عربی است. وی در کتاب، سه مکتب مهم حکمت اسلامی یعنی مکاتب دانشمندان فیلسوف، اشراقیان و صوفیان را معرفی می‌کند. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)