هدف نوشته حاضر در این کتاب، بررسی نظریات دو تن از صوفیان، ابوحامد محمدبن محمد غزالی (505هـ/1111م) و ابوزید عبدالرحمن بن محمد انصاری معروف به ابن دباغ (696هـ/1296م) در باب عشق الهی است. مقدمهای که این موضوع را در فلسفه یونان، یهودیت، مسیحیت و اسلام مطرح میسازد مقدم بر مبحث غزالی و ابندباغ است. از اینرو عشق مقدس در اسلام آنگونه که در قرآن، حدیث، الاهیات، فلسفه و عرفان پدیدار میگردد، با ژرفای بیشتری مورد بحث و تحقیق قرار میگیرد.
0 نظر