نگارنده در کتاب حاضر تاریخ باستان‌شناسی و هنر ایران را از زمان رشد جوامع اسکان‌یافته در حدود شش‌هزار سال پیش از میلاد تا آغاز دوره‌ی اسلامی در سده‌ی هفتم میلادی پیگیری می‌کند. وی این معرفی کوتاه از تمدن ایران باستان را با نمونه‌های برگرفته از مجموعه‌ی پربار اشیای باستانی ایران در موزه‌ی بریتانیا روشن ساخته است. نویسنده معتقد است که در چنین کتاب مختصری، بررسی جامع تمدن ایران باستان غیرممکن است، لذا وی کوشیده است بر جنبه‌هایی متمرکز شود که احتمالا مورد علاقه‌ی خواننده‌ی عادی است. مطالب کتاب از دوران پیش از تاریخ ایران آغاز می‌شود و با معرفی برخی سایت‌های پیش از تاریخ هم‌چون تپه یحیی در کرمان یا گودین تپه و شهر سوخته ادامه می‌یابد. تمدن عیلام در جنوب غربی ایران (خوزستان و بخشی از فارس و بوشهر کنونی) و برخی یافته‌های باستان‌شناسان در این محدوده و هم‌چنین عصر شکوفایی سنت‌های هنری عیلام نخستین موضوع مدنظر نگارنده بوده است. وی هم‌چنین بر اساس داده‌های باستان‌شناسی به بحث مهاجرت‌ تازه‌واردین به فلات ایران می‌پردازد و به سفالینه‌های خاکستری اشاره می‌کند. آثار مفرغی لرستان که حدود 175 اثر از آن‌ها در موزه‌ی بریتانیا موجود است، از نظر نگارنده جزء معروف‌ترین تولیدات صنعتگران ایران باستان محسوب می‌شوند. در ادامه نگارنده‌، مخاطبان را با برخی سایت‌های باستانی مربوط به عصر ماد و هخامنشی و آثار به دست آمده از آن‌ها آشنا می‌کند. گنجینه‌ی جیحون، یکی از این مجموعه آثار است که آثار فلزی عصر هخامنشی را شامل می‌شود. آخرین موضوع مورد بحث در کتاب، روند تمدنی ایران از زمان جانشینان اسکندر (سلوکیان) تا ورود اسلام است. حجم زیادی از مطالب این بخش را جنبه‌‌های مختلف تمدن ساسانی تشکیل می‌دهد. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)