در جنوب اصفهان، در کناره رود زاینده‌رود، کوه پرشیبی معروف به کوه صفه سربرافراشته است. کوه صفه، کوهی است سخت برجسته که از فراز آن چشم‌اندازی ستودنی از اصفهان و حومه را می‌توان دید. در این‌جا بازمانده‌های دژی بلندنام، معروف به شاه‌دژ وجود دارد. در گذشته این دژ به اصفهان مشرف بود و به این دلیل پیشوای اسماعیلیان، احمد بن ملک بن عطاش، آن را فرو گرفت، وی در اصفهان می‌زیست و در آن ولایت پیشوا و مبلغ بزرگ اسماعیلیان بود. از جمله هنرهای ابن عطاش تسلط بر موسیقی بود و شاگردانی نیز داشت. وی به دستاویز درس دادن به برخی از جوانان خدمتکار شاه و دختران جوان خدمتگزار در دربار ملکشاه که در این دژ بودند، پیوسته به شاه‌‌دژ می‌رفت و بدین‌سان در زمان مناسب توانست پادگان دژ را به سود اسماعیلیان بگشاید و از آن نه تنها برای شهر، بکله برای کل ولایت به صورت پایگاه اصلی‌اش بهره گیرد. ابن عطاش به زودی کامیاب شد و به خاطر نارضایتی مردم از فرمانروایی سلجوقیان و آشوب همگانی پس ازمرگ ملکشاه، نفوذش همه‌جاگیر و گسترده گشت. درکتاب حاضر اطلاعات بسیاری درباره شاه‌دژ، تاریخ آن، تحولاتی که در آن صورت گرفت و سرانجام سرنوشت شوم آن گنجانده شده است. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)