سمک عیار یکی از کهن ترین نمونه های داستان پردازی در ادب فارسی است... هر چند روزگار نگارش داستان پیدا نیست ولی بی گمان میتوان آن را نمونه واری از زبان دیرینه فارسی زبانان به سده پنجم و ششم ـ یعنی بیش از هشتصد سال پیش ـ دانست. ... درباره اوضاع اجتماعی و دیوانی و آداب و رسوم و باورها و اعتقادات و شیوه زندگانی مردمی که در آن روزگاران می زیسته اند نکته هایی بسیار بدیع و دلچسب میتوان یافت که گویای پذیرفته های مردم زمان است که اوقات فراغت خود را با شنیدن آن از زبان قصه گویان و راویان سپری میکردند و از رنجهای زمانه برمی آسودند... داستان، سرگذشت پسر شاه حلب است که از دختر پادشاه عراق زاده شده است و دل به مهر دختر فغفور، شاه چین بسته و به رزم شهریار ماچین رفته است... سرانجام باید گفت داستان سمک عیار، داستانی ایرانی است با نظمی منطقی و پیوستگی تمام حوادث داستان. از آغاز تا فرجام هدفی معین پیگیری میشود که جوهره آن براساس راستی و درستی و پاکمردی و جوانمردی است. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)