روی سخن قرآن با انسان است؛ انسانی که دل، عقل و جسم دارد و در جامعه زندگی می‌کند. بر این اساس در قرآن هم استدلال عقلی هست، هم سخنانی که دل را برانگیزد و هم پاسخ‌های مناسبی به مقتضیات جسم و جان و فرد و اجتماع. قرآن نه درخواست‌های تن و جان را منکر است، نه آن‌چه را اجتماعی بودن انسان ایجاب می‌نماید رد کرده است. قرآن می‌پذیرد که موجود جسمانی و اجتماعی چه مطالباتی دارد و همان‌ها را آن‌گونه که با فطرت سازگار باشد پاسخ‌های مساعد داد، و رهبانیت را که ضداجتماعی است و واقع‌بین نیست، بدعت نامیده و نفی کرده است و نیز توصیه فرموده است که نصیب خود را از دنیا فراموش نکنیم. کتاب حاضر دربارة قرآن از جمله خطابات قرآنی، زبان قرآن، تفسیر علمی قرآن، واژه‌های دخیل در قرآن و... به نگارش درآمده است. بخش دیگر تلخیص از ترجمه‌هایی در شان نزول آیات هم‌چنین نقد و معرفی کتاب‌هایی دربارة قرآن و آغاز اسلام است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)