این تذکره در زمان حیات مولف مورد توجه فضلا و ادبا بوده است، مولفان هم عصر وی به این نشر اهمیت می‌دادند، از این رو دو نفر از تذکره‌نویسان، یکی محمد قدرت‌الله متخلص به شوق، پسر قبول محمد، مولف تکمله‌الشعراء جام جمشید و دو دیگر، حسین‌قلی‌خان متخلص به عاشق عظیم آبادی، صاحب تذکره نشتر عشق، فوائد بسیاری از منتخب اللطایف برگرفته و مطالب کثیری بی‌ذکر ماخذ از آن استخراج کرده‌اند. ولی در دیباچه کتاب خودنام آن کتاب را جز‌و مآخذ و منابع خویش آورده‌اند. بعد از تالیف این دو تذکره، منتخب اللطایف مانند مولفش فراموش شد و تا آنجا که بر معلوم است ارباب تحقیق درباره آن چیزی ننوشته‌اند. در این تذکره نام غالب شعراء از عصر سامانیان تا زمان مولف یعنی سده دوازده هجری آمده است، ولی اهمیت اصلی آن در این است که وی شرح‌حال شاعران معاصر خود را در این کتاب درج نموده و همچنین درباره شعرایی بحث شده که در دیگر تذکره‌ها نام آنها کمتر یافته می‌شود. به علاوه در این اثر ترجمه حال پاره‌ای از گویندگان مهم زبان اردو درج شده و از این نظر در ردیف اولین تذکره گویندگان اردو به شمار می‌رود. رحیم علی‌خان ایمان، در این تذکره، ترجمه 67 نفر شاعر را که معاصر او بوده‌اند آورده و از صحبت برخی از آنان از قبیل میرمحمد هاشم، کسب فیض نیز کسب کرده است.