در اواخر قرن شانزدهم معماری اروپا شاهه تولد تازه و غریبی از ساختمانها بود که به تمسخر حمایت نام گرفتند. این‌گونه بناها مظهر بلاهت فرد ثروتمندی بودند که پول بی‌زبان را خرج ساختن عمارتی می‌کرد که به هیچ دردی نمی‌خورد و با ظاهر غلط‌اند از خود فقط هوسی را ارضا می‌کرد. طرح ساختمانی بی‌ثمر نیز که دولتها فقط برای اینکه دستمزدی بدهند و شکم‌های گرسنه را سیر کنند و اجرا می‌کردند به این نام خوانده می‌شد. جوزف کنراد، نویسنده لهستانی تباری که امروز از ارکان ادبیات انگلیسی شمرده می‌شود، این کتاب را که نخستین رمان وی محسوب می‌شود، بر این پایه نامگذاری کرد؛ و آن را بر اساس شخصیت تاجری نوشت که در بورنئو، جزیره‌ای در شمال جاوا، دیده بود.