جست‌و‌جو در چند و چون فرآیندهای نوین هویت‌یابی ایرانیان در روزگار قاجار و عصر پهلوی اول، مسئله اساسی این پژوهه است. پرسش اساسی تحقیق حاضر این است که کدام مقتضیات تاریخی، پرداختن به هویت جدید ایرانی را در آن روزگار اجتناب‌ناپذیر کرد؟ روند دستیابی به این هویت جدید چه بود و از چه منازلی گذر کرد؟ از میان صورتهای ممکن یا مطرح هویت جدید ایرانی، کدام یک به عنوان گفتمان اصلی هویت‌سازی ملی توفیق تحقق آن را داشت وهویت جدید، واجد چه خصوصیتهای اساسی بود؟ یکی از پایه‌های نظری بحث در این پژوهه، بر اصلی استوار است که بر اساس آن، هویت فرآورده‌های تاریخی است که مرتباً باز تأسیس می‌شود. از این رو، تاریخ هویت‌ها، سرگذشت من‌ها و ماهای پیوسته و ثابتی در تاریخ نیست و به‌نظر می‌رسد پذیرش خصیصه‌هایی به عنوان ویژگیهای پایدار و ثابت یک ملت ـ خلق و خوی ملی ـ با شواهد تاریخی مطابقت نمی‌کند بلکه هویت ملی نیز طی فراگردی پیچیده تأسیس می‌شود. سرفصلهای این اثر چنین است: 1) صورتبندی‌های هویت جمعی ایرانی در آغاز عصر قاجار؛ 2) ظهور گفتارهای جدید هویت ایرانی؛ 3) جنبش مشروطیت و تأسیس هویت جدید؛ 4) تأثیر تحولات عصر مشروطیت بر وضع ایرانیّت جدید؛ 5) ایران پس از جنگ، تحول در گفتمان اصلاحات و ایرانیّت جدید؛ 6) پیدایش دولت مطلقة مدرن ایرانی؛ 7) دولت مطلقه مدرن، پروژه تجدد و هویت‌سازی ملی؛ 8) روش‌ها و رویه‌های دولت مطلقه پهلوی در پروژه هویت‌سازی؛ 9) نتیجه 10) کتابشناسی 11)‌پیوست‌ها: معنا و انواع هویت، گزینه تصاویر