در جلد هفتم از تاریخ «نقد جدید»،‌ به بررسی و نقد زبان‌های آلمانی،‌ روسی و کشورهای اروپای شرقی به سال 1900ـ1950، پرداخته می‌شود. این بررسی با نقد زبان آلمانی و سرآغازگر آن، یعنی «توماس مان» شروع می‌شود. توماس مان، نمایندة رابطة متقابل نقد ادبی و تغییرات بزرگ سیاسی است. سپس، نقد ادبی «سمبولیسم» با توجه قرار دادن آثار «گوندولف»، «کانسرو» و...، «اکسپرسیونیسم» با «اشمیت»، «مارکسیست»، با «دوبلین»، «برشت» و «لوکاچ» مورد بررسی قرار می‌گیرد. پس از آن به بررسی در حوزة نقد زبان روسی،‌که با بررسی آثار «میخائیلوفسکی» آغاز و با آثار «میریشکوفسکی»، «بلخاتف» و «توماشفسکی» ادامه و با «رامان یادکوبسن» پایان می‌یابد، پرداخته می‌شود. در ادامة بررسی، حوزة نقد به اروپای شرقی منتقل می‌شود و آثار افرادی چون: «رومان اینگاردن» و «یان اوکارژوفسکی» تحلیل می‌شود. در پایان نیز کتاب‌شناسی و یادداشت‌های مؤلف و تعلقات و توضیحات مترجم آورده شده است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)