هادخت بنابر دنیکرد ششمین نسک از هفت نسک ‌گاهانی اوستای ساسانی را تشکیل می‌داده است. خلاصه‌ای از این نسک در دنیکرد آمده که بسیار کوتاه و انتزاعی است. این نسک ظاهرا شامل سه بخش و 133 بند بوده و با تفسیرهایی درباره‌ی دعای اهونور آغاز می‌شده است. متن قطعات هادخت نسک در دو دست‌نویس با اصلی مشترک وجود دارد که از نظر سنت دست‌نویسی اوستا ازقدمت قابل توجهی برخوردار است. این دو قطعه از نظر محتوا با یک‌دیگر اختلاف بسیاری دارند: یکی بر کارایی و نیروی دعای اشم وهو تاکید دارد و دیگری از سرنوشت روان پرهیزگار و گناه‌کار پس از مرگ سخن می‌گوید. دعای اشم وهو حدود دویست بار در اوستا تکرار شده و هدف از این بازگویی، فراخواندن اشه، یعنی راستی و سخن راستین است. به ویژه راستی و حقیقتی که دین زرتشت آن را عرضه می‌کند. زرتشت تحسین کسی است که نماز اشم وهو را می‌گزارد و با نماز اهونور و اشم وهو، اهریمن را می‌سوزاند. کتاب حاضر مشتمل بر یک مقدمه و چهار فصل است. فصل نخست شامل متن اوستایی، همراه با اصلاحات، حرف‌نویسی متن اوستایی و برگردان فارسی است. فصل دوم شامل متن زند، آوانویسی زند، برگردان فارسی و یادداشت‌های آن است. از آن‌جا که فرگرد نوزدهم و ندیداد با مطالب قطعه‌ی 22 هادخت نسک شباهت‌هایی دارد. حرف‌نویسی متن اوستایی با اصطلاحات و برگردان فارسی این بندها در فصل سوم آمده است. فصل پایانی کتاب نیز واژه‌نامه‌ی اوستا ـ زند ـ به فارسی اختصاص دارد (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)