در سال‌های اخیر پژوهشگران در نگارش فرهنگهای تخصصی، به سبب آنکه هر دانشی از اصطلاحات و واژگان مخصوص به خود برخوردار است، اهتمام خاصی ورزیده‌اند و به آیینی نیکو و در خور کوشیده‌اند تا اصطلاحات و ظرافت‌‌های مربوط به آن علم را به طور دقیق توصیف نمایند. از آنجایی که دانش زبان‌شناسی دانشی نوپاست و پیشینه آن در ایران از چند دهه فراتر نمی‌رود، بدین سبب کتاب جامع و فراگیری که حاوی چشم‌اندازهای دستور زبان پارسی معاصر بر پایه زبانشناسی باشد کمتر وجود دارد. دانش‌پژوهان، ناگزیر برای آگاهی از مباحث دستوری ـ زبانشناسی به کتابهای متعدد و مقاله‌های پراکنده رجوع می‌نمایند بدین جهت تدوین فرهنگی در این باب ضروری و بایسته می‌نمود. در این کتاب، برخی موضوعات دستوری و زبانی که به عنوان مدخل اصلی برگزیده شده‌اند خودداری موضوعات فرعی بوده و آن موضوع‌های فرعی به عنوان زیر مجموعه مدخل اصلی قرار گرفته‌اند، گاه به علت طولانی شدن موضوع و اهمیت آن در درون هر مدخل ارجاعات لازم داده شده است تا خواننده را در دست‌یابی به کل موضوع و اطلاعات بیشتر یاری دهد.