در دهه 1850، پس از شکست انقلابهای سال 1848 و حاکمیت ارتجاع سیاسی در اروپا، مارکس به لندن پناهنده شد و به کار نظری پرداخت و مهمترین آثار خود را در همین دوره تالیف کرد. یکی از نخستین مسائل مورد توجه او در این دوره، تحولات و گروهبندیهای سیاسی فرانسه پس از 1848 بود که به خلق دو اثر برجسته، مبارزه‌ی طبقاتی در فرانسه و کتاب حاضر انجامید. در هیجدهم برومر، مارکس تحلیلی درخشان از کودتای 1851 لوئی بناپارت ارائه می‌‌دهد که از نمونه‌های ماندگار تحلیل سیاسی به شمار می‌آید. او در این کتاب به مساله قدرت آن گونه‌ای از دولت می‌پردازد که ظاهراً بیانگر سلطه‌ی یک طبقه‌ی اجتماعی نیست بلکه بر تمامی جامعه مدنی سلطه یافته و از بالا در مورد مبارزه‌ی طبقاتی موجود در جامعه حکمیت می‌کند.