نشانه‌شناسی تفسیر عرفانی یکی از معدود آثار تألیفی در زمینۀ تفسیر عرفانی است که برای نخستین بار توسط انتشارات هرمس در زمستان 1403 منتشر می‌شود. هدف از این تحقیق ارائۀ کتابی در زمینۀ نقد ادبی نیست، بلکه تلاشی است که تا حد امکان الگوها و ساختارها و نظام نشانه‌های موجود در ژانر تفسیر عرفانی را به طور کلی بررسی می‌کند و به این منظور از روش‌های مختلف نقد ادبی سود برده است. مسلّم است که هر یک از دستگاه‌های نقد قوانین و نقاط قوت و ضعف خود را دارد و در مواردی نیز این دستگاه‌ها یکدیگر را نفی می‌کنند. نگارندۀ این اثر به منظور دستیابی به روش‌های مناسب برای بررسی متن تفسیرهای عرفانی تا جایی که توانش اجازه می‌داده و با موضوع ارتباط داشته از دستگاه‌های مختلف نقد استفاده کرده و خود را پایبند به یک دستگاه فکری نکرده است. هرجا هدفش اقتضا می‌کرده از تلفیق این دستگاه‌ها با یکدیگر ابایی نداشته و هر روشی را که به نوعی به هدف او، که تعیین الگوها و قراردادهای حاکم بر نظام نشانه‌های تفسیر عرفانی است را به منظور درک چگونگی تحول زبان عرفانی در این تفسیرها، مورد استفاده قرار داده است.