جلد سی‌ودوم دانشنامه، شامل بخشی از مقالات حرف «ع» یعنی از مدخل «عالم‌آرای امینی» تا «عبدالمجید سلیم)» است که زیر نظر دکتر غلامعلی حداد عادل، به معاونت علمی حجت‌الاسلام حسن طارمی‌راد و معاونت اجرایی سیدناصر موسوی جزایری، با مشارکت اعضای علمی و اجرایی بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی و همراهی جمع ارجمندی از ۱۳۴ استاد و پژوهشگر در ایران (اراک، اصفهان، اهواز، بروجن، بوکان، بیرجند، تبریز، تهران، جلفا، ساوه، سنندج، شاهرود، شیراز، قزوین، قم، کاشان، کرج، کرمانشاه، مشهد، یزد) و ۱۷ دانشور (۱۶ مؤلف غیرایرانی و یک مؤلف ایرانی غیرمقیم در ایران) از ۹ کشور (اندونزی، مالزی، هند، پاکستان، ترکیه، یونان، ایتالیا، آلمان و فرانسه) تهیه و تدوین شده است. سی‌ودومین مجلد دانشنامۀ جهان اسلام، ۲۹۵ مدخل اصلی (مشتمل بر ۳۲۶ مقالۀ تألیف‌شده) و ۱۲۶ مدخل ارجاعی دارد. از این میان، ۱۰۰ مقاله نگاشتۀ همکاران بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی در ۱۷ گروه علمی‌-تخصصی و حوزۀ موضوعی-منطقه‌ای در جهان اسلام، و ۹ مقاله نگاشتۀ مشترک همکاران گروه‌های علمی و مؤلفان خارج از بنیاد است. ۲۱۷ مقاله را نیز مؤلفان ایرانی و غیرایرانی خارج از بنیاد پدید آورده‌اند. بخش عمده‌ای از مقالات جلد ۳۲ دانشنامه به معرفی اَعلام می‌پردازد، سرشناسانی از صحابۀ پیامبراکرمصلی‌الله‌علیه‌و‌آله و یاران امامان معصومعلیهم‌السلام و عالمان و حاکمان و کنشگران تأثیرگذار بر جامعه و حکومت و فرهنگ در تمدن اسلام و ایران و سرزمینهای مسلمانان. برخی از مدخلهای اصلی مجلد ۳۲، به‌تفکیک ۱۷ گروه و حوزه، عبارتند از: آسیای صغیر و بالکان: سعید فائق عبٰاسی‌یانیق (داستان‌نویس نامی‌ ترک)، عبدالحمید اول و عبدالمجید اول (سلطان ۲۷ و ۳۱ عثمانی)؛ ادبیات و زبان عربی: عامل (اصطلاحی در نحو عربی ناظر به جایگاه واژه ها در ساختار جمله)، صلاح عبدالصبور (شاعر و نمایشنامه‌نویس مصری و از پیشگامان شعر نو عربی)؛ اسلام معاصر: عبدالحمید دوم و عبدالمجید دوم (سی‌وچهارمین و آخرین سلطان عثمانی)، عبدالعزیزبن سعود و عبدالله‌بن عبدالعزیز (نخستین و ششمین پادشاه عربستان سعودی)، عبدالله نِمِر درویش (فعال و مبارز سیاسی معاصر و مؤسس جنبش اسلامی در فلسطین)؛ تاریخ اجتماعی: عبا (نوعی روپوش بلند زنانه و مردانه)؛ تاریخ ایران و اسلام: عباسیان (طولانی‌ترین سلسلۀ خلافت حاکم بر قسمت اعظم جهان اسلام، از اوایل سدۀ دوم تا میانۀ سدۀ هفتم، شامل هشت بخشِ «شکل‌گیری دعوت، تاریخ سیاسی، ساختار اداری و نظام اقتصادی، حیات علمی و جریان‌های فکری، جنبش‌ها و قیام‌ها، سکه‌شناسی، معماری، موسیقی»؛ و بخش مختص به حکومت تشریفاتی «عباسیان مصر و شام»، از سدۀ هفتم تا دهم)، عباس‌بن علی (از شهدای بلندمرتبۀ واقعۀ کربلا) و عبدالله‌بن عباس (صحابی پیامبر و شاگرد خاص حضرت علیعلیه‌السلام)، عباس صفوی (سه تن از شاهان سلسلۀ صفویان)، عباس‌میرزا (نایب‌السلطنۀ فتحعلی‌شاه قاجار، از پیشگامان تجدد در ایران)؛ تاریخ علم: عبدالرحمان صوفی (منجم ایرانی و نویسندۀ صورالکواکب) و عبداللطیف بغدادی (فیلسوف دارای آثار در طب و جانورشناسی)؛ جغرافیا: عانه (شهری باستانی بر کرانۀ رود فرات، امروزه نام شهری در غرب عراق)، عبادل (اتحادیه‌ای از قبایل و سلسله‌ای از سلاطین در نواحی جنوبی یمن)؛ شبه‌قارۀ هند و جنوب‌شرق آسیا: عایشه تونگ دائویون (پیشگام جنبش زنان مسلمان در چین)، نواب عبداللطیف (فعال اجتماعی و از پیشگامان گسترش و ترویج شیوۀ جدید آموزش در هند)؛ عرفان: عبدالقادر گیلانی (صوفی مؤسس طریقت قادریه)، عبدالله بدر حبشی (صوفی اندلسی و مصاحب و مرید ابن‌عربی)؛ فقه و حقوق: عبادات (بخش مهمی از ساختار جوامع فقهی و حدیثی)، عام و خاص (دو اصطلاح در علم اصول فقه و یکی از فصول مهم مباحث الفاظ در این علم)، آل عبدالجبار (خاندانی از عالمان شیعه در بحرین قدیم)؛ فلسفه: ابوالحسن عامری (فیلسوف خراسانی)، عبدالرحمان بدوی (محقق معاصر مصری در حوزۀ فلسفه و تمدن اسلامی)؛ قرآن و حدیث: عایشه بنت ابی‌بکر (از همسران نبیّ اکرم) و عبدالرحمان‌بن عَوْف (صحابی معروف) و عبدالله‌بن مسعود (صحابی مشهور و مفسر قرآن) و عبدالعظیم حسنی (محدّث شیعی و از اصحاب امام جواد و امام هادی علیهما‌السلام) ؛ کلام و فرق: عبدالله‌بن سبأ (شخصیتی مبهم یا موهوم منسوب به دوران خلافت امام علیعلیه‌السلام و از پایه‌گذاران جریان غلو و منتسب به گروهی به نام سبائیه)؛ مطالعات اسلامی در غرب: «عالم اسلام، مجله (۱) و (۲)» (دو مدخل جداگانه دربارۀ دو فصلنامۀ مهم در زمینۀ مطالعات اسلامی، که از دهۀ پایانی سدۀ ۱۳ (دهۀ دوم سدۀ ۲۰ میلادی) تا کنون مستقلًا در انگلستان و امریکا و آلمان منتشر می‌شوند)؛ مطالعات غرب جهان اسلام: عامریان (خاندانی از حاجبان امویان اندلس)، عبدالرحمان داخل (بنیان‌گذار دولت امویان اندلس)؛ هنر و معماری: عالی‌قاپو (دو بنای سلطنتی در اصفهان و قزوین)، آستانۀ شاه‌عبدالعظیم (حرم عبدالعظیم حسنی، زیارتگاهی در ری از دورۀ سلجوقی و تیموری تا دورۀ جمهوری اسلامی)، احمد عبادی (بداهه‌پرداز موسیقی ایرانی) و عبدالرحیم عنبرین‌قلم (نستعلیق‌نویس دربار بابُریان هند).