پس از جنگ جهانی اول و شکست امپراتوری عثمانی، در سال ۱۹۱۶م بین‌النهرین بر طبق موافقت‌نامه «سایس ـ پیکو» تقسیم شد. کشور تازه تأسیس در ابتدا از به‌هم پیوستن دو استان «بغداد» و «بصره» شکل گرفت و در ادامه بعد از مناقشات بسیار با ترک‌ها و با تلاش‌های انگلیس به عنوان قیم و با ضمیمه «موصل»، کشور کنونی عراق با مرزهای ساختگی و پرمناقشه در نقشه خاورمیانه جای گرفت. از آنجا که تاریخ مناسبات ایران و عراق و بازشناسی آن، نقش مهمی در آگاهی از مناسبات دو کشور در دوره جدید را ایفا می‌کند، از این‌رو پژوهش حاضر به دغدغه‌های یکی از کشورهای تازه تأسیس و مسائل پیش روی آن در جغرافیای جدید جهان می‌پردازد. مطالعه با تکیه بر اسناد موجود و قابل دسترس در مراکز اسنادی وزارت خارجه و آرشیو کتابخانه ملی بوده که از لابلای مکاتبات متعدد سفرا و قونسول‌های ایران حاضر در عراق با وزارت خارجه گزینش شده است. کتاب «ساعات بخت‌آزمایی فیصل شاهزاده حجازی در بین‌النهرین» گفتمان این دو دولت یکی مستقل و دیگری تحت قیمومیت و تازه‌نفس و نیز موضع‌ ایران در سیاست داخلی و خارجی را به تصویر کشیده و نتایج این گزارش‌ها را تشریح می‌کند. در این میان تلاش‌های دولتمردان عراق و همچنین تلاش‌های بی‌شائبه جراید عراق در حمایت از دولت تازه تأسیس نیز از نظر دور نمانده است.