به موازات پیشرفت‌های اخیر در دوره‌ی مدرن، تأمین عدالت جنسیتی به منزله بستری برای تحقق هویت سیاسی-اجتماعی زنان، در کانون توجه بشریت قرار گرفته است. در تکاپو برای تأمین حقوق زنان، عمداً یا سهواً با یکی شمردن «برابری» با «همانندی»، «تساوی» جای «تشابه» را گرفت و تنها کوشش برای ایجاد تشابه مکانیکی و همانندی حقوق زن و مرد، فارغ از تفاوت استعدادها، شرائط وجودی و تکوینی آن‌ها، برابری و عدالت حقوقی و نفی تبعیض را به همراه نداشت، بلکه تأکید بر «انسان» بودن، «زن» بودن را به محاق فراموشی فرستاد. این در حالی است که برای تحقق عدالت جنسیتی در اسلام ضمن امعان نظر به تفاوت تساوی و تشابه (تساوی، برابری و تشابه به مفهوم یک‌نواختی)، بر تساوی حقوق زن و مرد و نه تشابه حقوق آن‌دو، تأکید می‌گردد. به این ترتیب، لازمه اشتراک زن و مرد در حیثیت و شرافت انسانی، به هیچ وجه تشابه صد در صد آنان در حقوق را ایجاب نمی‌نماید. در نتیجه بر پایه اصل تلازم حق و تکلیف، هرگاه برای یکی از دو جنس اختیارات بیشتری لحاظ گردد، متناسب با آن، برای وی تکالیف فزون‌تری برای انجام در نظر گرفته می‌شود. نشر نوشته خواندن کتاب «عدالت جنسیتی و هویت اجتماعی-سیاسی زن در نگرش اسلام» را به علاقه‌مندان به علوم دینی و اجتماعی پیشنهاد می‌دهد.