در اواخر سال 1368 خورشیدی که تألیف تاریخ سکه در دوره‌ی قاجاریه را به پایان رساندم، اقدام به تألیف تاریخ تهران نمودم. در همان اوان، مطالعه‌ی اسناد و کتب مربوط به موضوع را آغاز کردم. با گذشت زمان و گردآوری مدارک و اسناد آرشیوی که خردک‌خردک بر حجم مطالب افزوده می‌گشت، اهمیت این پژوهش بیشتر آشکار شد و لحظه به لحظه مرا از هدف اولیه که تألیف کتابی متعارف، از تاریخ یک شهر در یکی دو جلد بود دور کرد. تا آنجا که پس از گذشت سالیانی چند و گردآمدن انبوهی از فیش‌های تحقیقی، متوجه تغییر شدید مسیر کار شدم. بنابراین تصمیم گرفتم، مطالب گردآمده را با عنایت به حجم بسیار و اهمیت تاریخ پایتخت و نیاز عموم اقشار جامعه به منبعی که بتواند پاسخگوی این نیاز باشد بر مبنای ترتیب الفبایی و روشمند مرتب سازم و به صورت فرهنگ تاریخی درآورم. گمان می‌کنم، محصول بیش از ششصد هفتصد هزار فیش تهیه شده حدود بیست جلد کتاب باشد. اینک که هجده سال از آغازین روزهای این تألیف می‌گذرد، به سبب نزدیک شدن به نقطة پایان، گو این‌که هنوز، موفق به چاپ کامل این مجموعه نشده و حتی فیش‌های حروف پایانی، از حرف لام به بعد را تاکنون نگشوده‌ام. لیکن آماده شدن جلدهای نخستین حروف آن برای چاپ و این‌که سرانجام حاصل عمری گذران و ناچیز، می‌تواند هدیه‌ای ماندگار برای مردم سرزمین ابد آباد اجدادی‌ام شود، بسیار شاد و خرسندم. تحولات صنعتی جهان در یکی دو قرن اخیر که بی‌شک نتیجه‌ی انقلاب صنعتی اروپا و عواملی دیگر بوده است، سبب تحولات عظیم اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و … در زندگی مردم جهان گردیده و در این رهگذر کشور ما ایران هم که از قرن هجدهم میلادی، مطمح نظر و جولانگه استعمارگران بوده، بی‌نصیب نمانده است. صرف نظر از نیک و بدپنداری این اثرپذیری، زندگی ایرانیان، در این زمان و به خصوص تهرانیان که مقابل نوک پیکان هجوم این پدیدة غربی قرار داشت، دچار تغییرات فاحش شد؛ به طوری که تمامی ابعاد زندگی مردم که قرنها بدون تحولات اساسی ادامه یافته بود ناگهان تغییر کرد. تا آنجا که گاه باور برخی از واقعیت‌های گذشته‌ی نه چندان دور به سبب همین تغییرات، غیرممکن می‌نماید. شناخت و به کارگیری نیروی بخار، اختراع دوربین عکاسی، سینما توگراف، اتومبیل، هواپیما، تلفن، تلگراف، گرامافون … و سرانجام دستیابی بشر به رایانه، به طور اعجاب انگیز و انفجارگونه ما را از گذشته دور کرد و همچنان دارد دور می‌کند. سرعت این تغییرات شگفتی آور است و لحظه به لحظه افزون می‌گردد. بر مبنای پژوهش و مطالعات انجام یافته، علم کسب شدة بشر در فاصله‌ی سال‌های 1975 – 1995 میلادی، برابر کل علم انسان از ابتدا تا آغاز این دوره است و همین پژوهش می‌گوید که هر پنج سال علم انسان دو برابر می‌شود و در آینده‌ی نه چندان دور این عدد به دو سال خواهد رسید. سرعت بالای تحولات بشری باعث شده است گذشته‌ی نه چندان دور پایتخت، بسیار غریب جلوه نماید و چنانچه برای ثبت و ضبط آن دست و پایی نکنیم، چه بسا بسیاری از زوایای فرهنگی، تاریخی و اجتماعی آن را برای همیشه از دست بدهیم. نیاز به حفظ گذشتة تهران و آثار مردم این شهر در دل تاریخ و اهمیت و ضرورت ثبت و ضبط آن عمده‌ترین بهانه‌ی تولد فرهنگ تاریخ تهران بوده است. قسمتی از کتاب برگ‌هایی از تاریخ تهران: در این مجال بنا داریم به معرفی یکی از حکام تهران قدیم بپردازیم. وی پسر چهارم عباس میرزا و نوۀ فتحعلی شاه و برادر اعیانی محمدشاه قاجار بود؛ او در سال ۱۲۲۵ قمری زاده شد. ذکر این نکته ضروری است که اولین حاکم تهران را باید بابا شیخ دانست که از طرف تیمور گورکانی مأمور پذیرایی از گنزالس کلاویخو سفیر پادشاه اسپانیا در تهران شد، اما چون تهران در آن دوران هنوز شهرت پیدا نکرده بود و این مأموریت جزو شرح وظایف اداری حکومتی به حساب نمی آمد از او به عنوان حاکم یاد نمی‌شود. اولین حاکم رسمی تهران به فرمان شاه عباس صفوی با عنوان «بیگلربیگی» تعیین گردید، و این اتفاق خود یکی از عوامل مؤثر در به رسمیت شناخته شدن تهران و اعتبار بخشی آن در بستر زمان بود که منتهی به پایتختی این شهر در آینده شد. بهمن میرزا را مورخین مردی فضل پرور و صاحب کتابخانه‌ای معتبر معرفی کرده‌اند گو این که در میان خیل عظیم پسران و دختران تن پرور پادشاهان قاجاری، شمار چنین افرادی بسیار کم است ولی به هر روی بی‌سابقه نیست. بهمن میرزا، مؤلف تذکرة الشعرایی است که آن را به نام تذکره محمدشاهی در سال 1249 قمری به نام برادرش مهمدشاه به انجام رسانید.