فروغی عضوی شاخص از اعضای هیئتی میشود که به منظور دادخواهی به کنفرانس صلح پاریس در ورسای اعزام میگردد. غالب لوایح تنظیمی، حاصل بینش و اثر قلم وی می باشد. وظیفه مذاکره با نمایندگان اکراد عثمانی در پاریس به منظور کسب امتیازات اراضی و اقتصادی نیز به وی محول می گردد. پاراگرافی که هرگز به مقصد نمی رسد. انگلیس مخالف مشارکت ایران در کنفرانس صلح بود. امضای قرارداد 1919 در تهران محل بحث و گفتگو بود. فروغی در سال 1307 به عنوان رئیس هیئت نمایندگی ایران در جامعه ملل منصوب میگردد. در چند سال اقامت فروغی در ژنو است که ایران از شهرت و اعتبار جهانی نصیبی دارد. فروغی به عنوان اولین نماینده کشور به شورای جامعه ملل، آن محفل نخبگان سیاسی اروپا، راه می یابد و سپس به ریاست شورا پذیرفته می شود. شرح تفصیلی این وقایع ناگفته شاید مزیت این نوشته باشد. آن هنگام که اجل از فروغی سراغ می گیرد، اوضاع جهان و جامعه ملل بس آشفته و پریشان می نمود ولی جامعه ملل مرگ فروغی را از یاد نمی برد. دبیر کل جامعه ملل از مرگ فروغی ابراز تاسف و از خدماتش به جامعه ملل تجلیل می نماید. می بینیم فروغی در صحنه دیپلماسی بین الملل نیز کارنامه ای ارزنده و تحسین برانگیز جای می گذارد. این کتاب با قطع وزیری شومیز در 192 صفحه به بهای 300.000 ریال قابل تهیه می باشد.