دیدرو که یکی از مهم ترین نویسندگان و اندیشمندان عصر روشنگری در فرانسه است، این رساله ی روایی کوتاه را در نیمه ی دوم قرن هجدهم نوشته و در آن گفت وگویی خیالی میان خود و یک شخصیت خاص که در آن زمان به او «لاابالی» گفته می شد، ترتیب می دهد و در آن درباره انواع مصادیق مانند اخلاق، عشق، آموزش، مذهب و سرنوشت و … بحث می کند. این رساله از بنیادین ترین آثاری است که در آنها می توان رئوس فکری لیبرال و فردگرا را مشاهده کرد و همین امر است که این کتاب دیدرو را به یکی از مهم ترین آثار داستانی- فلسفی قرن هجدهم تبدیل کرده است.