هرچه شکلِ این لحظه ‌بدتر و چالش‌برانگیزتر باشد و آن را بپذیرید، شما را عمیق‌تر به سوی فضا - آگاهیِ شرطی‌نشده و آرامش می‌برد. بنابراین اگر شما با بلا و مصیبت دردناکی در زندگی خود روبه‌رو شوید... بلا و مصیبتی در این لحظه رخ می‌دهد و همه چیز از هم می‌پاشد و شما با آن روبه‌رو می‌شوید و می‌بینید که این چنینیِ این لحظه همین است که هست. شما به‌طور کامل شکلی را که این لحظه به خود می‌گیرد، می‌پذیرید. آنگاه ناگهان چیزی را احساس می‌کنید که واقعا قابل شرح دادن نیست و آن را فضا یا آرامشِ اطرافِ حادثه دردناک می‌نامیم. آن در میدانی از آرامش و فضا روی می‌دهد. من در این‌جا کلمه شاد و خوشحال را به کار نمی‌برم. هنگامی که آن اتفاق می‌افتد، شما شاد نیستید، همچنین ناشاد هم نیستید. آن ورای شادی و ناشادی است. آرامش و صفا وجود دارد.