منظومه ی حماسی منظومه ی حماسی مهابهاراتا،کلان ترین منظومه های حماسی جهان است ولی قدیمی ترین آنها نیست و به احتمال زیاد از واقعیت تاریخی نیز برخوردار است،در اصل به صورت آثار پراکنده ای بوده که بعدا در یک کتاب به نام مهابهاراتا در دسترس ما قرار گرفته است.تاریخ نخستین نسخه های به دست آمده از سرودهای حماسی مهابهاراتا به سده ی 5 یا 6 ق.م می رسد. این سروده ها تا هفتصد یا هشتصد سال بعد،هنوز دز حال شکل گرفتن بوده اند و سرانجام در سده ی سوم یا چهارم مسلادی کم و بیش ساختار نهایی خود را یافته اند. از آن پس تاکنون،قلم هر نویسنده با هر طبع،هر تفسیر،هرسنت و هر ملیت،رنگی به آن بخشیده است آنچنان که می بینیم مهابهاراتا در زمان های مختلف و در طول قرن های متمادی نوشته شده است،به این دلیل گهگاهی شاهد تعازضات و طرز فکرهای گوناگون در مهابهاراتا هستسم.در میان ادبیات دینی هندویی،مهابهاراتا در زمره ی متون سمزیتی یا تفسیری قرار دارد نه شروتی ووحیانی.توضیح اینکه ادبیات هندو به دو دسته ی وحیانی (شروتی) و غیر وحیانی(سمریتی)تقسیم میشود.در سنت هندو،وادها را از این نظر اپوروشیا یا غیر انسانی می خوانند که به عقیده ی هندوان،این سرودها زاییده ی طبع شاعر پیشه ی هیچ مخلوقی نیست،بلکه از مبدا غیر انسانی وحی شده است و همین امر،باعث شده که وداها جزو دست نوشته های منزل به حساب آیند.مهابهاراتا به عنوان وادی پنجم شناخته می شود و ریشه ی بسیاری از داستان های مهابهاراتا به دوره ی ودایی می رسد.