شعاعیان حزب توده را عامل اشتباهات و انحرافات سیاست اتحاد شوروی در ایران می دانست و معتقد بود: آلودگی های فکری و اجتماعی حزب توده ایران منجر به انحراف و شکست سیاست شوروی در ایران گردید. شعاعیان در این نوشته حتی مراد و محبوب خود دکتر مصدق را نیز از نقد مصون نداشته است. وی که از مصدق با واژه هایی همچون «پدر بسیار گرامی و خوبم» یا «پدر پیر و زندانی» نام می برد، در نقد عملکرد وی می نویسد: «مصدق زمامداری خود را بدون تکیه سازمانی و انقلابی به توده های مردم و تنها به صورت یک پل سیاسی به دست آورد و بالطبع هم نمی توانست با همه مفاسد اجتماعی یک مرتبه نبرد کند».