هدف اصلی از تألیف این کتاب، احیای نقش سبک‌شناسی به مثابه میانجی دانش‌های زبانی و ادبی و پشتوانه‌ی اصلی نقد روش‌مند است. چهارده فصل کتاب در دو بخش کلان سامان یافته است: سبک‌شناسی نظری و سبک‌شناسی عملی. پنج فصل نخست به بحث‌های نظری پیرامون زبان و چیستی سبک، ماهیت سبک ادبی و مسائل آن، ماهیت دانش سبک‌شناسی، نسبت سبک‌شناسی با دانش‌های ادبی و زبانی و رویکردهای سبک‌شناسی،‌اختصاص یافته است. نه فصل دوم، با این هدف طراحی شده که شیوه‌ی بررسی عملی و تحلیل عینی سبک را در پنج لایه‌ی معرفی شده نشان دهد.