«الكسي ماكسيمويچ پشكوف» در 16 مارس 1868 در «نثريني نوگرود» كه اكنون به شهر «گوركي» شهرت دارد، در كنار رود بزرگ ولگا زاده شد. او براي امرار معاش از كودكي به كار پرداخت. از پادويي مغازه گرفته تا جاشويي كشتي تن در داد و هميشه در تمام احوال در آتش ميل به مطالعه مي‌سوخت. اين ميل او به عشقي قدسي و افلاطوني تبديل شده بود. براي آن كه كتاب بخواند به ابداعات و اختراعات خارق‌العاده‌اي دست مي‌زد. مي‌توان گفت كه گوركي اولين درس آزادگي و بشردوستي را از مكتب انساني مادربزرگ خود فرا گرفته است. او در تمام آثار خويش هرجا به نام اين زن، كه سيرت نيكويش آدمي را مجذوب مي‌دارد، مي‌رسد با احترام و علاقة خاصي سخن مي‌گويد. برخي از آثار گوركي عبارت‌اند از: در اعماق اجتماعي، افسانه‌هاي ايتاليا، دوران كودكي، در جست‌وجوي نان، و دانشگاه‌هاي من. او از سال 1927 تا آخر عمر، به نوشتن، سخنراني‌هاي آموزشي و بالاخره مبارزه با فاشيسم و تعصبات نژادي، كه تازه در قارة اروپا جان مي‌گرفت و در آمريكا توسعه مي‌يافت، پرداخت. مرگ گوركي در سال 18 ژوئن 1936 روي داد. كتاب حاضر از متن فرانسه به فارسي برگردانده شده و حاوي بخشي از شرح حال ماكسيم گوركي ـ نويسندة برجستة روس ـ است؛ از زماني كه پادوي مغازة كفاشي مي‌شود، تا زماني كه سرانجام تصميم مي‌گيرد آخرين بار شانس خود را بيازمايد و براي تحصيل در يك مدرسة معمولي به كازان مي‌رود؛ البته در اين مدرسه، او را به سبب فقر مادي نمي‌پذيرند.(منبع: خانه كتاب، كتيبه 4)