آنتونی جان پاتریک کنی» فیلسوفی است که نخست به عنوان کشیشی، تحت تعالیم کاتولیک رومی قرار گرفت، اما بعدها کاتولیک را زیر سئوال برد. کتاب حاضر مهم‌ترین اثر اوست که در آن عقلانی بودن اعتقاد به خدا از دیدگاه کنی به بحث گذاشته می‌شود؛ مساله‌ای که از افلاطون تا آکویناس و سپس تا چیزم، ویتگنشتاین و پلانتیتگا تحولی شایستة تامل داشته است. کنی در بخش اول کتاب با عنوان «ایمان و تعقل» به نقد آرای آلوین پلانتیتگا دربارة گزاره‌های پایه می‌پردازد. او از دو بعد پلانتیتگا را مورد انتقاد قرار می‌دهد: نخست به سبب عرضه نکردن معیاری مشخص برای گزارة پایه و دوم از حیث قائل نبودن به عقلانیت عام. بخش دوم کتاب با عنوان «برهان اعتقاد و فهم» نیز این مقالات را شامل می‌شود: آیا الهیات طبیعی میسر است؟؛ برهان نظم و معضل شر؛ جان هنری نیومن و توجیه ایمان؛ و آنسلم و قابلیت تصور خدا. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)