افسانه، روایتی است داستانی که نویسنده ندارد. خلاق آن مردمی هستند که آن را طی سده‌های متوالی به وجود آورده‌اند. این روایت‌ها دهان به دهان گشته و صورت‌های متفاوتی پیدا کرده است. گویندگان افسانه قاعدتا افرادی باسواد نیستند، اما ذهنی خلاق و پرجنب‌وجوش دارند. افسانه از فراز و فرود برکنار نمانده است. تحولات اجتماعی و تاریخی بر افسانه نیز اثر گذاشته است. این تحول بر زندگی ایرانی اثر دارد. چرا که زندگی هیچ قومی از این تحولات برکنار نخواهد بود. جلد نخست از مجموعة افسانه‌های ایرانی به بازنویسی برخی از افسانه‌ها از اقصی نقاط دنیا به زبان تودة مردم، اختصاص دارد. این افسانه‌ها با استناد به شیوة «فضل ا... صبحی مهتدی» تدوین گردیده‌اند (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)