«فضل‌ بن شاذان» حدود سال 180 هجری قمری در نیشابور، در خاندان دانش‌پرور شاذان بن خلیل به دنیا آمد و مقدمات علوم را در نیشابور فراگرفت. فضل در سن نوجوانی بود که هارون‌الرشید، خلیفة عباسی از دنیا رفت. مدتی پس از آن، همراه پدر به بغداد رفت و از دانشمندان آن دیار درس آموخت. آشنایی او با متکلمان، محدثان و فقیهان شیعی، درهایی از معرفت را بر وی گشود. وی به حضور چهار امام معصوم (امام رضا تا امام حسن عسگری (ع)) رسید و احادیث فراوانی از آنان روایت کرد. فضل، ده‌ها کتاب در زمینه‌های مختلف نگاشت که اصل بسیاری از آنها از میان رفته، اما نقل قول از آنها، در منابع معتبر موجود، فراوان است. وی پس از عمری تلاش در دفاع از تشیع که همواره با تبعید و زندگی پنهانی همراه بود، به نیشابور بازگشت و به سال 260 هـ . ق درگذشت. کتاب حاضر به شرح زندگی و معرفی آثار فضل‌ بن شاذان ـ از محدثان شیعه در قرن چهاردهم هجری قمری ـ اختصاص دارد.(منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)