قصه‌های شیخ اشراق شهاب‌الدین یحیای سهروردی (549ـ 587) به خاطر ابلاغ ایده‌های فلسفی و عرفانی پیچیده‌ای به وجود نیامده‌اند که بشود آنها را بصورت‌های دیگری هم بیان کرد؛ بلکه زاییدة ذهنیت خلاق فیلسوف و عارف بزرگی‌اند که قصه‌نویس چیره‌دستی هم بود. این قصه‌ها همان رساله‌های معروف به «رساله‌های عرفانی» شیخ اشراق که به صورت مجموعه‌ای از هشت قصه کوتاه به هم پیوسته درآمده‌اند ـ قصه‌های خوش‌ساختی نوشتة استادی که نه یک عارف خانگاه‌نشین بود و نه یک حکیم مفسر‌آرای دیگران. نبوغ این مرد بزرگ، بیشتر از هر جای دیگری، در این قصه‌ها تجلی می‌یابد. نگاهی به فهرست: ـ قصة مرغان؛ ـ عقل سرخ؛ ـ فی حالت طفولیت؛ ـ روزی با جماعت صوفیان؛ ـ آواز پر جبرئیل؛ ـ نعت موران؛ ـ صفیر سیمرغ؛ ـ فی حقیقت عشق.