قصه‌هاي شيخ اشراق شهاب‌الدين يحياي سهروردي (549ـ 587) به خاطر ابلاغ ايده‌هاي فلسفي و عرفاني پيچيده‌اي به وجود نيامده‌اند كه بشود آنها را بصورت‌هاي ديگري هم بيان كرد؛ بلكه زاييدة ذهنيت خلاق فيلسوف و عارف بزرگي‌اند كه قصه‌نويس چيره‌دستي هم بود. اين قصه‌ها همان رساله‌هاي معروف به «رساله‌هاي عرفاني» شيخ اشراق كه به صورت مجموعه‌اي از هشت قصه كوتاه به هم پيوسته درآمده‌اند ـ قصه‌هاي خوش‌ساختي نوشتة استادي كه نه يك عارف خانگاه‌نشين بود و نه يك حكيم مفسر‌آراي ديگران. نبوغ اين مرد بزرگ، بيشتر از هر جاي ديگري، در اين قصه‌ها تجلي مي‌يابد. نگاهي به فهرست: ـ قصة مرغان؛ ـ عقل سرخ؛ ـ في حالت طفوليت؛ ـ روزي با جماعت صوفيان؛ ـ آواز پر جبرئيل؛ ـ نعت موران؛ ـ صفير سيمرغ؛ ـ في حقيقت عشق.