سنگ‌نوشتة بیستون که یادگار دوران حکومت هخامنشیان در ایران است، به تنهایی برای شناخت عمیق و بررسی سه زبان ارزشمند روزگار باستان یعنی فارسی باستان، عیلامی ـ هخامنشی و اکدی (بابلی) از اهمیت بسزایی برخوردار است. این کتیبه به دستور داریوش بزرگ هخامنشی (550-486 ق . م) نگاشته شد و مهم‌ترین ماخذ تاریخ سلطنت داریوش یکم به شمار می‌آید و یکی از بزرگ‌ترین سنگ‌نبشته‌های تاریخی است. کتاب حاضر، به برگردان این سنگ‌نبشتة باارزش از اکدی (بابلی) به فارسی از روی ترجمة فرانسة فلورانس ملبرن لابا اختصاص دارد و دارای سه بخش آوانویسی کتیبه، برگردان فارسی و واژه‌نامه می‌باشد. این سنگ‌نبشته 54 بند دارد.(منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)