خسرو و شیرین دومین منظومه نظامی است که قریب به هفت هزار و هفتصد بیت شعر دارد. نظامی این منظومه را در سال 576 به پایان رسانده است. تاریخ شروع مثنوی خسرو و شیرین به درستی معلوم نیست ولی آنچه از گفتار خود نظامی بر میآید این است که وی بعد از به پایان رساندن مثنوی مخزنالاسرار به عزلتنشینی و خلوتگزینی و چلهنگهداری مشغول بوده است و گاهی که فراغت حاصل میکرد به سرودن اشعار این مثنوی نیز میپرداخته است.
0 نظر