در هر رقص مسالة اشتراک عاطفی انسان‌ها مطرح است. حتی زمانی که رقص به صورت نمایش صحنه‌ای است، تماشاگر تنها از طریق دیدن، حرکات رقصندگان را درک نمی‌کند. گویی رقص حس ششمی را در وجود او برمی‌انگیزد. زیرا حرکات ناخودآگاه و کشش و فشردگی عضلات، خبر از این اشتراک عاطفی می‌دهند. دوریس همفری حرکات را به چهار دسته تقسیم می‌کند: حرکات اجتماعی، حرفه‌ای، عبادی، و عاطفی. نگارنده در این کتاب مطالبی را در خصوص رقص، آیین تئاتر؛ رقص در تمدن‌های مهم جهان چون روم باستان؛ رقص ایران در گذرگاه تاریخ، و مسیری در رقص معاصر و نظریة رقص نوین بیان می‌کند (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)