روش‌شناسی تاریخ هنر و تحلیل هنری، بیانگر شیوه‌های متفاوت در تفسیر هنر است. از آنجا که همة آثار هنری به نوعی معرف خالقان خود و فرهنگ آنها و همچنین متکی به رسانه‌هایشان هستند، هر اثر در نوع خود می‌تواند پیچیده و احتمالا دارای معانی چندگانه‌ای باشد. نگارنده در کتاب حاضر، روش‌شناسی عمده‌ای را مورد بررسی قرار می‌دهد که در رشته‌های متعددی چون روش‌شناسی رسمی، نگاه‌سنجی و نگاره‌شناسی، مارکسیسم، فمینیسم، زندگی‌نامه و خودزندگی‌نامه، نشانه‌شناسی ـ ساختارگرایی و پساساختارگرایی ـ و روانکاوی مورد استفاده قرار می‌گیرد. افزون بر آن نگارنده در این کتاب پاره‌ای از روش‌شناسی‌های خوانش تصویر، تندیس و آثار معماری را نیز بررسی کرده است. برخی از مباحث مندرج در کتاب به قرار زیر است. بررسی کلی ماهیت هنر، شمایل‌نگاری و شکل‌گرایی، بررسی روش‌های مارکسیسم و فمنیسم، به عنوان روش‌هایی زمینه‌ای که هم از رویکردهای شکل‌گرا و شمایل‌نگار بهره‌ می‌گیرند و کامل‌تر می‌شوند و هم به بحث دربارة آنها می‌پردازند و بررسی روش‌شناسی‌های نشانه‌شناسیک منشعب از زبان‌شناسی، فلسفه زبان و نقد ادبی که رویکردهای ساختارگرایی و پس از ساختارگرایی و ساخت‌گشایی را دربرمی‌گیرد (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)