نگارنده در این کتاب سعی دارد ضمن بررسی جهان‌بینی و شعر نیما یوشیج، چگونگی پیدایش نظام‌های شعری را نیز ارزیابی کند. بدین‌منظور نخست، به اختصار، پیش‌فرض‌های نظری خود را دربارة شعر نیمایی مطرح و سپس شعر عروضی فارسی و آن‌گاه شعر مشروطه را که آن را مقدمه یا پیش‌درآمد شعر نیمایی می‌داند، بررسی می‌کند. وی در ادامه می‌کوشد این نکته را بازگو کند که مهم‌ترین اقدام شاعران مشروطه این بود که آنان توانستند پس از انقلاب، مفاهیمی نظیر آزادی بیان، حقوق بشر، میهن‌پرستی، تجدد و... را که از طریق نثر، وارد فضای فرهنگی ایرانیان شده بود وارد شعر فارسی نیز بکنند. پس از آن ضمن بیان اشتراکات نیما با کار شاعران مشروطه به تحلیل نوآوری‌های او در شعر، و بحث مختصری دربارة رمانتیسم، فردگرایی و نهضت سمبولیسم می‌پردازد؛ ضمن آنکه چند شعر نیما را نقد و در پایان نیز زندگی‌نامة کوتاهی از او و فهرستی از عناوین اشعار او را عرضه می‌کند. در این فهرست علاوه بر عنوان شعرها، تعداد مصرع‌ها، سال سرایش و نیز قالب هر شعر ذکر شده است. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)