طبقات اجتماعی و تحرک اجتماعی آنها، سلسله مراتب اجتماعی و مفهوم برابری و نابرابری، سلطه و قدرت اجتماعی طبقات و قشرهای مسلط و زیرسلطه از مباحثی است که از دیرباز در تاریخ ایران مورد توجه بوده است. نوگرایی به ظهور طبقات اجتماعی مدرن کمک کرد. شیوة زندگی نخبگان و قشربندی اقشار مسلط دگرگون شد، طبقه متوسط جدید در ایران امکان ظهور یافت و بورژوازی ایران دوره‌ای از رشد مستمر را از اواخر دهة 1320 خورشیدی تجربه کرد. با این حال قشرهای سنتی، انعطاف‌پذیری اقتصادی و فرهنگی قابل توجهی در دورة پهلوی نشان دادند. این امر به رغم آن بود که بازار در اثر محدود شدن روحانیت در دوران رضاشاه ناگزیر متحد سنتی خود را از دست داد و با حاملان آراء ناسیونالیستی و بورژوا ـ دمکراتیک برآمده از انقلاب مشروطه پیوند یافت. تعارض میان سنت و مدرنیته که تبلور اجتماعی خود را در قالب طبقات نوین اجتماعی (کارگران صنعتی و طبقه متوسط جدید) و قشرهای اجتماعی مرتبط با بازار و کار و کسب سنتی به نمایش می‌گذارد در محیط استبدادی و در عین حال مدرنیستی دولت پهلوی منشا ایجاد کشاکش‌هایی در سطح جامعه و سیاست شد که سرانجام به انقلاب 1357 خورشیدی انجامید. مجموعة حاضر شامل مقالاتی دربارة طبقات اجتماعی در ایران و نقش آنان در تحولات اجتماعی و سیاسی تحت این عناوین است: طبقات اجتماعی در ایران اسلامی دورة میانه؛ طبقات اجتماعی در دورة قاجاریه؛ طبقات اجتماعی در دورة پهلوی؛ اتحاد بازار و روحانیت: بنیان اجتماعی شورش‌ها و انقلاب‌ها؛ دولت، طبقات و روش‌های بسیج توده‌ها در انقلاب ایران؛ و حکومت و مناسبات ارضی پیش و پس از انقلاب ایران. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)