مذهب‌هایی که میراث‌دار سنت‌های عهد عتیق بودند، هم‌چون اسلام و مسیحیت یک سره از صحرا برآمدند. کتاب‌های مقدس آنان بر ویژگی‌های زندگی‌بخش آب، پاکی برگ سبز و آرام‌بخشی سایه توجه ویژه‌ای داشته‌اند. چاه‌ها و چشمه‌ها به برگ سبز جان می‌دادند. سبز، خود رنگ اسلام شد و مسیحی‌ها به علف سبز هم‌چون داروی شفابخش باور داشتند. در سدة هفدهم، آندرو مارول، بهشت را اندیشه‌ای سبز در سایه‌ساری سبز تصویر می‌کرد. باغبانان از فرضیة باغ عدن در آغاز تاریخ الهام گرفتند و هدفشان بازسازی همان وضعی بود که گمان می‌کردند در باغ اصلی بوده است: آب و هوای معتدل و گل‌ها و میوه‌های نامیرا. این سنت که عدن با چهار رودخانه آبیاری می‌شده موجب گردید که باغبان‌های مسلمان از ایران تا اسپانیا، سخت‌کوشانه چهار باغ را بازسازند؛ دیوار بستی راست گونه که با دو نهر آب در گوشه‌های راست، چهار بخش می‌شد. مطالب یاد شده بخش‌هایی از مقالة «باغ‌ها» اثر «جان پیرست» می‌باشد. مجموعة حاضر ترجمة مقالاتی از نویسندگان مختلف در حوزة هنر و ادبیات را دربرمی‌گیرد. برخی از مقالات عبارت‌اند از: «تراژدی و حقیقت کامل/ آلدوس‌هاکسلی»، «نخستین مقالة من/ جی. بی پریستلی»، «در باب کاری نکردن/ جی. بی. پریستلی»، «باغ‌ها/ جان پرست»، «درختان/ س. ج. م. گری»، «گل‌ها/ جان پرست» و «متن و خواندن آن/ ریمون کنان. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)