داستان الف لیله و لیله کتابی است به زبان عربی درباره‌ی افسانه‌ها و قصه‌های عامیانه‌ی مربوط به انس و جن و ارواح و ملائکه و حیوان و... برخی اصل این داستان‌ها را ایرانی و برخی هندی دانسته‌اند اما آن‌چه به حقیقت نزدیک‌تر است این است که کتاب مزبور از نتایج افکار مردم شرق (هند، ایران، مصر، سوریه و عراق) می‌باشد. زمان تالیف کتاب نیز معلوم نیست. راوی همه‌ی این قصه‌ها بانویی ایرانی با نام "شهرزاد" است و مخاطب آن‌ها شاهزاده‌ای با نام "شهریارشاه" که شاهد خیانت همسرش است و چون به نزد برادرش "شاه زمان" می‌رود و درمی‌یابد که همسر برادر نیز به شوهرش خیانت می‌کند، تصمیم می‌گیرد هر شب دختری را به زنی بگیرد و پس از تمتع از او فرمان قتلش را صادر کند و چون این حادثه تکرار می‌شود، شهرزاد، دختر زیبای وزیر، داوطلب می‌شود که به همسری شهریارشاه درآید تا بدین وسیله دختران پاک را از این فرجام تلخ نجات دهد. او به رغم مخالفت‌های پدر و خانواده‌اش با شهریارشاه ازدواج می‌کند و چون شاه از او کام برمی‌گیرد قصه‌ای ساز می‌کند اما با طلوع سپیده لب از سخن فرو می‌بندد و شهریار که شیفته‌ی شنیدن ادامه‌ی قصه است، کشتن شهرزاد را به شبی دیگر وامی‌نهد. این قصه‌گویی تا هزار شب ادامه می‌یابد و در شب هزار و یکم شهرزاد باردار می‌شود و شهریار چنان شیفته‌ی او می‌شود که تا پایان عمر و در کمال اطمینان با همسر خویش زندگی می‌کند. از جمله ویژگی‌ این قصه‌ها وجود عنصر انتظار و انسان‌های سیاه یا سفید، توجه به خرد و زیرکی و وجه گفتاردرمانی این آن‌هاست. کتاب حاضر بر اساس ترجمه‌ی عبدالطیف تسوجی ازکتاب هزار و یک شب، (1259 هـ . ق) به چاپ رسیده است. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)