درفش، پرچم، بیرق و یا هر نام دیگری که بر آن نهند، از جمله رمزها و نشانه‌ها به شمار می‌رود. نشانه، مجموعه‌ای از نظام‌های علامتی است که در آن پیام یا پیام‌های رازگونه نهفته است و با مشاهده و دقت در آن نشانه و با به‌کارگیری قدرت انتزاعی خود، می‌توان وجود آن پیام را درک کرد. هدف اصلی نشانه، انتقال اندیشه است. همة افراد شکل و شمایل درفش را می‌شناسند و حضور آن را در محیط، نشانی از نمایندگی ملت و دولت متبوع قلمداد می‌کنند و برافراشتن آن را دلیل بر وجود نماینده‌ای از آن ملت یا دولت در سرزمین خود و یا برعکس، حضور نماینده‌ای از کشور متبوع خود در جایی دیگر می‌دانند. همچنین بیش‌تر افراد به گونه‌ای جنبة تقدس و احترام ویژه برای درفش و حتی مناسک آن قائل هستند. وجود برخی از علایم خاص و مشترک نیز، در پرچم (درفش) بین اقوام و ریشه‌های مشترک و سنت‌های کهن مشابه، بیان‌کنندة حس وحدت و یگانگی آن اقوام و حمایت آنها از یک‌دیگر است. در کتاب حاضر، درفش ایرانیان و علایم روی آن از دوران باستان تا معاصر بررسی شده است. مفاهیم، نام و پیشینة اساطیری؛ درفش در اسطوره، حماسه و تاریخ ایران باستان؛ درفش ایران در تحولات پس از اسلام؛ درفش ایران از دورة صفویه تا مشروطه‌خواهی ایرانیان؛ درفش ایران در دوران معاصر؛ نشان شیر و خورشید؛ و گونه‌شناسی بیرق‌ها عنوان‌های فصل‌های کتاب است. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)