کتاب زمان و سرمدیت نوشته والتر تونس استیس، در میان آثار خود وی و هم در مجموعة آثار حوزه فلسفه دین، یکی از عمیق‌ترین و در عین‌حال، ناشناخته‌ترین و مجهول‌القدرترین آثار است. مولف، در این کتاب به دشوارترین مسئله فلسفه دین یعنی مسئله ناسازگاری دعاوی دینی، و به خصوص دعاوی دینی راجع به خدا، با یافته‌های عقل آدمی عطف توجه می کند. وی از سویی نمی‌تواند این ناسازگاری را نپذیرد؛ از سوی دیگر، نمی‌تواند به یافته‌های عقل بی‌اعتنایی ورزد و آنها را به هیچ انگارد، و باز از سوی سوم، نمی‌تواند دعاوی دینی را نیز، به صرف معارفه با احکام عقل، تخطئه و طرد و نفی کند. از این‌رو، در طی فصول کتاب جای‌‌جای هم آراء کسانی را رد می‌کند، که تعارض دین و عقل را قبول ندارند، هم آراء کسانی را که به ذمّ و تحقیر عقل پرداخته‌اند، و هم آراء کسانی را که همان ذمّ و تحقیر را متوجه دین کرده‌اند؛ والحق، در مقام این سه دسته ژرف‌نگری و تیزبینی، قدرت تفکر، و انصاف علمی را به حد کمال رسانده است. آنگاه، او مانده است و دو اثر مطلوب که با هم ناسازگارند و خود وی، در عین حال، به هر دو دل بسته است و جانب هر دو را عزیز می‌دارد.