مورخانی که به تکامل تاریخی از نوع مارکسیستی آن اعتقاد دارند بر اساس تقسیم‌بندی‌های خود از تاریخ جهان، دوران پس از برده‌داری را عصر فئودالیسم می‌دانند؛ عصری که در تاریخ اروپا کمابیش پس از افول امپراتوری روم غربی و در دوران قرون وسطی آغاز می‌شود. نویسندة کتاب حاضر نیز بر مبنای ماتریالیسم تاریخی تلاش دارد تا دورانی را که اروپای مرکزی از عصر باستان و نظام برده‌داری یونان و روم وارد عصر فئودالیسم در سده‌های میانه می‌شود در مسیرهای متنوعی از منظر جامعه‌شناسی تاریخی کندوکاو کند. وی در جریان این بررسی می‌کوشد تا قدرت تبیینی برداشت مارکسیستی از تاریخ را به اثبات برساند و همچنین تاریخ عصر یونان و روم، تهاجم اقوام ژرمنی، جامعة کوچ‌نشین و الگوهای متفاوت فئودالیسم در شمال، شرق و غرب و همچنین منطقة مدیترانه‌ای اروپا را روشن سازد. مطالب کتاب بر اساس تفاوت‌های شیوة فئودالیسم در اروپای شرقی و غربی به دو بخش تقسیم شده و در کنار آن بخشی نیز به عصر باستان کلاسیک و دوران گذار تعلق دارد. نویسنده ورای همة مسائل به دنبال بررسی رابطة این دو عصر (باستان و فئودالیسم) با استبداد است. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)