«ساموئل بکت» در سیزده آوریل 1906 میلادی در «فاکس راک» ـ حومة متوسط‌نشینی که بین کوه‌های ویکلو و دریای ایرلند قرار دارد ـ به دنیا آمد. خانوادة او از «هوگنوها» بودند؛ پروتستان‌هایی که مجبور شدند برای فرار از جور و جفای کاتولیک‌ها در فرانسه اواخر قرن هجده به آن منطقه بیایند. او پس از به پایان رساندن تحصیلات، به خاطر موفقیت‌هایش در رشتة زبان‌شناسی به عنوان استاد مدعو به کالج ترییتی آمد. بکت در این دوره تحت تاثیر «جیمز جویس» قرار گرفت و مدتی نگذشت که حکم منشی او را پیدا کرد. شعرهای او به سبک جویس پر از تلمیح بود. او سپس با شوپنهاور، متفکری که بدبینی در آثارش موج می‌زند ـ دیدار کرد. بعدها بکت نوشت که تجربة کشف شوپنهاور مثل گشوده شدن ناگهانی پنجرای در مه بود. کتاب حاضر، یکی از کتاب‌های مجموعه «آشنایی با نویسندگان» است که به «ساموئل بکت» ـ نویسندة ایرلندی‌تبار ـ اختصاص دارد. هر کتاب علاوه بر موقعیت تاریخی و اجتماعی نویسنده و جایگاه او را در تاریخ ادبیات می‌نمایاند، مشتمل است بر گاه‌شماری که رخدادهای مهم زندگی و دوران نویسنده را نیز دربردارد. گزیده‌ای از مهم‌ترین نوشته‌ها و آثار نویسنده، بخش پایانی کتاب را تشکیل می‌دهد. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)