«دیوید هوبرت لارنس» در سال 1885 در دهکدة معدنی «ایست وود» واقع در مرکز انگلستان، متولد شد و فرزند سوم یک خانوادة معدنکار بود. طاووس سفید؛ پسران و عشاق؛ گرگ و میش در ایتالیا؛ زنان عاشق؛ عصای هارون آرون؛ کانگورو؛ افعی پردار؛ عاشق لیدی چترلی؛ بنفشه‌ها؛ مکاشفه؛ و اماکن اتروسکی از جمله آثار لارنس است. او در سال 1930 در حالی که فقط 44 سال داشت در آسایشگاه معلولین مرد و بعد خاکستر او را در معبدی در کوهی بر فراز درة ریو قرار دادند. در اواخر عمر، او بیش‌تر خود را پیامبر می‌دید تا نویسنده. با همة اصراری که بر احیای وجود غریزه داشت، توانایی‌های غریزی او به عنوان نویسنده باعث شد تا کلماتی در اوج سادگی و روشنی بیافریند. نگارنده در این کتاب به شرح زندگی‌نامه، آثار، عقاید، فعالیت‌های ادبی، فرهنگی و شخصیت او، گاه از زبان لارنس، پرداخته و گاه شمار زندگی او را عرضه کرده است. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)