«غلام‌حسین یوسفی» (1369-1306 هـ . ش) از معدود بزرگان فاضل و بی‌ادعای دانشگاهی معاصر و ادیبی بود که خوب شعر می‌گفت و تحقیق و ترجمه می‌کرد و آگاهی‌اش بر ادب کهن و معاصر ایران به همان عمق و استواری دانسته‌های او در ادب عربی و غربی بود. یوسفی از نمونه ادیبانی بود که سطر به سطر مقالات و آثارشان می‌تواند انگاره‌ای باشد برای درست‌نویسی، پژوهش و انصاف در نقد و نقادی. از دیگر ادیبان معاصر استاد «مهرداد بهار» (1308 هـ . ش) است؛ و پژوهشگری بی‌تعصب و استادی آگاه که اگرچه عمری کوتاه داشت، اما آثاری گران‌بها و ماندگار از خود به یادگار گذاشت که نام و یاد او را همیشه زنده نگاه خواهد داشت. «احمد تفضلی» (1375ـ1316 هـ . ش) دیگر چهره ادبی معاصر است که همه او را با عنوان استاد مسلم زبان پهلوی می‌شناسند. از وی به عنوان یکی از سرشناس‌ترین ایران‌شناسان، زبان‌شناسان، تاریخ‌نگاران و سخن‌سنجان فرهنگ ایران نیز یاد کرده‌اند. سیزدهمین مجلد از مجموعه «پژوهشگران معاصر ایران» به معرفی سه تن از چهره‌های برجسته زبان و ادبیات فارسی اختصاص یافته است. این افراد عبارت‌اند از: استاد غلام‌حسین یوسفی، مهرداد بهار، و احمد تفضلی. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)