کتاب از چهارده بخش یا مقاله مستقل و در عین حال به نوعی به هم پیوسته است. در فصل فرعی «حافظ حافظه ماست» به شرح این تعبیر و برداشت یونگی پرداخته شده، که حافظ در فرهنگ‌ما و فرهنگ ما در حافظ چگونه به صورت پیش‌ـ زمینه‌ای تاریخی و فرهنگی و حتی فرا ـ‌تاریخی و اسطوره‌ای؛ نقش کاتولی دارد و دهها نمونه از «اعیان ثابته» (آرا که ـ ‌تایپ) که از دوردستهای تاریخ و فرهنگ ما در ذهن و زبان او رسوب و از آنجا در ذهن و زبان ما نفوذ کرده، باز نموده شده است. حافظ آیینه‌دار خاطر? قومی و سخنگوی ناخودآگاه جمعی ماست. بلندترین بخش این کتاب طنز حافظ است که با ارائه شواهد بسیار، علاوه بر طنز جمله‌ای و تک‌بینی، از طنز موقعیت و طنز ساختاری نیز که حاکم بر کل فضا و لفظ و معنای غزل است، سخن می‌گوید.