ادبيات فارسي در زمانه ما دگرگوني شگرفي يافته و سبك و محتواي آن بكلي چهر? ديگر به خود گرفته است. سال‌هاي اول قرن چهاردهم هجري شمسي، به يك معنا، آغازگر اين تحول و دگرگوني است. شعر نو با افسان? نيما راهي تازه آغاز مي‌كند و رمان و داستان‌نويسي جديد پا به عرصه حيات مي‌نهد. اين كتاب، با بياني شيوا و شورانگيز چگونگي اين دگرگوني را بازگو مي‌كند و نگاه و نگرش تازه نويسنده ايراني را به جهان طبيعت و رمز و راز عشق و شور و نثر اجتماع بيان مي‌دارد. در اين اثر تحليلي، آثار محمد حجازي، عشقي، عارف، و ديگران بررسي شده و با نكته بيني‌هاي دقيق مورد سنجش و نقد قرار گرفته است.