جامعه‌شناسی هنر، دانشی دوزیستی متشکل از دو رکن هنر و جامعه‌شناسی است. هنر، واژه‌ای با بار ارزشی، از زمره علوم انسانی است که ‌سرشتی کیفیت گرا دارد. زیبا شناسان و فیلسوفان هنر کوشیده‌اند هنر را از زوایای سه‌گانه هنر، هنرمند و مخاطب بنگرند و با تعاریفی عمدتاً ذات شناسانه، پرسش کلی درباره چیستی هنر را پاسخ گویند. جامعه‌شناسی نیز عملی کمیت گرا است که ‌به ‌مطالعه اجتماع و نظام‌های انسانی، روابط افراد با یک دیگر و با جامعه، و نهادها و ساختارهای اجتماعی می‌پردازد، و نیز به ‌موضوع ارتباطات انسانی و چگونگی انتقال و خلق معنی در بستر اجتماع، توجهی جدی دارد. جنبه اخیر، در جامعه‌شناسی هنر حائز اهمیت محوری است. قیاس رویکرد علوم انسانی و علوم اجتماعی به ‌هنر که‌فصل مهمی از این کتاب است، بازگشاینده دریچه وسیعی به‌روی بحث‌های جاری مطالعات فرهنگی و پژوهش‌های هنری است که‌چالش گفتمانی زیباشناسی و جامعه‌شناسی هنر در سرلوحه آن قرار دارد. نگارنده‌در مجموعه حاضر ضمن بررسی رهیافت‌ها، نظریه‌ها و گفتمان‌هایی که ‌اساس مطالعات اجتماعی هنرها در زمان ها و مکان‌های گوناگون قرارگرفته‌اند، اهمیت و نقش نهادهای اجتماعی، فرهنگی، دینی، سیاسی و اقتصادی تأثیرگذار بر آفرینش و بازآفرینی هنرها را تحلیل و ارزیابی می‌کند، هم چنین بر شیوه‌های خلق آثار هنری در بستر اجتماع وچگونگی ایجاد ارتباط میان هنرمندان و مخاطبان آثار هنری، عرضه‌و فروش آن‌ها، در دوره‌های مختلف نظر می‌کند. هنر و ایدوئولوژی، هنر و اخلاق، بررسی پایگاه ‌اجتماعی و اقتصادی هنرمندان و... از بحث‌های مندرج در کتاب است (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)