معجزه حضرت محمد (ص) بر خلاف معجزات پیامبران پیشین، که همگی حس کردنی بودند، تنها یک کتاب بود؛ اما این کتاب در میان مردمی نازل شد که هنرشان، فصاحت و بلاغت بود. عرب‌ها در شیوایی گفتار و سخنوری و ستیزه‌گری هنگام دشمنی سرآمد بودند، اما قرآن این مهارت را نقض و خرق عادت کرد و در عین حال به زبان آنان و سنت‌های سخنوری آنان نازل شد. از جنبه‌های آشکار اعجاز قرآن، اعجاز بلاغی آن است. نگارنده در کتاب حاضر پس از بیان مفهوم اعجاز و تبیین اعجاز بلاغی به موضوع سبک و بلاغت عربی می‌پردازد و نظریه‌های مختلف قرآن‌پژوهان را بیان می‌کند. در ادامه چهار رویکرد زیباشناختی، زبان‌شناختی، هنری و عقلی درباره قرآن را بررسی می‌کند و در پایان نیز به بررسی هنری قرآن از نظر گزینش واژگان، نظم، آوا و گسترش آیات می‌پردازد. (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)