نام ایران به معنای سرزمین آریاها است و از نام قبایلی برگرفته شده که در هزار? دوم قبل از میلاد به این سرزمین آمدند و با مردم بومی فلات ایران، که از مدت‌ها پیش در آن می‌زیستند، درآمیختند و اساس تمدنی باشکوه را پی افکندند. ایران سرزمین چهارفصل، چهار راه تمدن و سرزمین اقوام گوناگون، کوه‌های بلند و باشکوه، صحراها و کویرهای بکر و دلفریب، رودها و آبشارها، دریاها و دریاچه‌های سحرانگیز، سواحل آفتابی و جزایر مرواریدی، جنگل‌ها و دشت‌های حاصلخیز و سرزمین عشایر، دهکده‌ها و شهرهای تاریخی و باستانی و نیز آداب و مراسم‌ها است. معماری ایران بیش از هشت هزار سال تاریخ پیوسته دارد؛ دست کم از پنج‌هزار سال پیش از میلاد تا به امروز با نمونه‌هایی اختصاصی که در ناحی? پهناوری از سوریه تا شمال هند و مرزهای چین، قفقاز تا زنگبار پراکنده است. بناهای ایران متنوع است؛ از کلبه‌های دهقانی، قهوه‌خانه‌ها و کوشک‌ها تا زیباترین و شاهانه‌ترین ساختمان‌هایی که جهان به خود دیده است. سیمای ممیز? معماری ایران در طول تاریخ شکل‌های ساده و موقری با آرایش‌های غنی است. معماری آثار تاریخی ایران در وهله‌های اول دارای مفهوم و هدف دینی و خصلت جادویی و دعایی است. طرح راهنما و شکل‌دهنده نمادگرایی کیهانی بود که انسان به وسیل? آن با نیروهای آسمانی پیوند می‌یافت. این مایه که در تمامی فلات ایران در آن معنا شریک بود و حتی در عصر جدید نیز دوام یافت، نه تنها به معماری ایران وحدت و استمرار بخشید، بلکه سرچشم? ماهیت عاطفی آن هم بود. به همین دلیل هیچ هنری به انداز? معماری بیانگر روحیات ایرانی نیست. مجموع? حاضر تصاویری از بناها و اماکن ایران را دربر دارد که بیانگر هنر، معماری و طبیعت زیبای ایران‌زمین است. در معرفی آثار تلاش شده است تا برای هر اثر شرحی کوتاه ولی علمی عرضه گردد (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)