کتاب پیش رو دربرگیرنده‌ی شانزده متن ادبی با مضامین مذهبی و عرفانی است. از جمله‌ی این متون می‌توان به زمزمه‌های خودمانی، و من آن‌گاه، دست‌ها نوشته بودند، میراث معراج، آخرین نماز، ارمغان پاسدار، وصیت‌نامه و... اشاره داشت. در قسمتی از زمزمه‌های خودمانی، اولین نوشته‌ی کتاب، می‌خوانیم: ای پروردگار خودمانی! با من حرف نزن من هنوز آنقدر بزرگ نشده‌ام که حرف‌هایت را بفهمم. گاه تو با زبان گرفتاری و مشکل و غم و غصه و ماتم با من حرف می‌زنی و من به خاطر حقارتم، هیچ‌یک از حرف‌هایت را نمی‌شنوم... مزرعه‌ی معرفت من هنوز به بار ننشسته است. هنوز یک فصل تا برداشت معرفتم باقی است. هنوز تو را نشناخته‌ام... من هنوز، خودم را هم نشناخته‌ام (منبع: خانه کتاب، کتیبه 4)